چرا اینترنت در خانه‌ها ضعیف است؟!

فارس نوشت: شاید شما هم با این مشکل مواجه شده باشید که حتی در پایتخت یا در شهرهای بزرگ کشور با وجود فاصله کم از آنتن موبایل یا وقتی آنتن را با چشم می بینید، اینترنت همراهتان بسیار ضعیف است. این موضوع در شرایط شیوع کرونا  اهمیت بسیار بیشتری پیدا کرده است؛ در شرایطی که بیشتر کارها در کشور، از جمله آموزش دانش آموزان و دانشجویان و دورکاری کارمندان به شکل مجازی در آمده است و اینترنت همراه برای پیشبرد این کارها بسیار ضروری است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علت اصلی مشکل ضعیف بودن اینترنت در خانه‌ها، ابزاری الکترونیکی به نام «ریپیتر» است که برای تقویت آنتن موبایل استفاده می‌شود اما در صورت غیرمجاز بودن، باعث بروز مشکلات جدی می‌شوند. این ریپیتر (تقویت کننده) ها وقتی بدون اخذ مجوز از سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی نصب می‌شوند، روی فرکانس تلفن همراه اختلال ایجاد می کنند و باعث بروز اشکال در آنتن دهی در محیط اطراف خود می‌شوند. 

 درباره این مشکل شایع با چند کارشناس صنعت مخابرات که تجربه فعالیت عملی در این زمینه را دارند صحبت کرده‌ایم و از آن‌ها سوالاتی درباره استفاده کنندگان، امکان مورداستفاده، تاثیر بر سلامتی، جریمه و راه‌های جایگزین پرسیده‌ایم که در ادامه می‌آید.

*چرا به استفاده از تقویت‌کننده نیاز می شود؟

«کمالی»، یک مهندس مخابرات به این سوال پاسخ می‌دهد. به گفته او، اولویت اول اپراتورهای تلفن همراه، سرویس‌دهی از طریق آنتن‌های دکل موبایل است؛ اما برخی مناطق در پوشش تکلیفی اپراتور نیست؛ مانند طبقات منفی یا طبقات بسیار بالا که اپراتور این محیط‌ها را براساس مسئولیت اجتماعی و برای حفظ رضایت مشتری پوشش می‌دهد.

اگر در طبقات منفی کاربر زیادی وجود داشته باشد، اپراتور برای حل این مشکل راه حلی دارد؛ اینکه با استفاده از نصب دستگاه‌هایی به نام ریپیتر که مجوزهای رسمی و تاییدیه‌های فنی و سلامت را دارند، سیگنال را تقویت می‌کند، بدون اینکه اختلالی در سرویس دهی برای دیگر مشترکان ایجاد شود.

اما به دلیل این قابلیت ریپیترها، افرادی هستند که بدون اطلاع اپراتور اقدام به نصب ریپیتر به صورت غیرمجاز می‌کنند که طبیعی است این کار مورد تایید اپراتور و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نیست. این ریپیترهای غیرمجاز تداخل فرکانسی روی شبکه موبایل ایجاد می‌کنند و ممکن است در سرویس دهی به سایر همسایه‌ها هم ایجاد اختلال کنند.

کف تعهد قانونی اپراتور برای پوشش آنتن موبایل چقدر است؟

طبق آنچه گفته شد مشخص شد که همه این دردسر به دلیل کافی نبودن آنتن دهی موبایل در برخی نقاط ایجاد می‌شود. به همین دلیل این سوال اساسی مطرح می‌شود که اساسا کف تعهد قانونی اپراتور در ایجاد پوشش آنتن دهی موبایل چقدر است؟

کمالی به این سوال پاسخ می‌دهد. او می‌گوید: سازمان تنظیم مقررات حدود تکالیف قانونی برای ایجاد پوشش موبایل در سطح شهر را مشخص کرده است. در این مصوبه قانونی حد سرویس‌دهی به گونه‌ای تعریف شده که با رعایت این حد، داخل ساختمان و داخل منزل مشترکان سرویس فراهم می‌شود؛ مگر اینکه داخل ساختمان دارای شرایط خاصی باشد، برای مثال در زیرزمین باشد یا ممکن است در برخی مناطق در طبقات 15، 16 و 17 که ارتفاع ساختمان از ارتفاع دکل بلندتر است سرویس‌دهی با مشکل مواجه شود.

*استفاده کنندگان از ریپیترهای غیرمجاز چه کسانی هستند؟

این روزها که بسیاری از امور به دلیل شیوع ویروس کرونا، الکترونیکی شده‌اند، کسب و کارهای اینترنتی هم رشد به شدت سریعی را تجربه می‌کنند. طبیعی است که از آنجا که این کسب و کارها وابسته به اینترنت هستند، بسیار به اینترنت باسرعت زیاد، علاقه مند هستند و بسیاری از آنها حتی به جای اینکه از سرویس اینترنت پرسرعت ثابت (ADSL) استفاده کنند علاقه دارند روی سیم کارت، اینترنت بسیار سریع داشته باشند. تقریبا حتی لپ تاپ از دور خارج شده است و همه کارها به موبایل منتقل شده است.

کمالی در توضیح اینکه بیشتر چه کسانی از ریپیترهای غیرمجاز استفاده می‌کنند؟ می‌گوید: شاهد هستیم که کسب و کارها و اماکن عمومی بیشتر از ریپیترهای غیرمجاز استفاده می‌کنند. امروز اغلب آنلاین شاپ‌ها دفتر یا آدرس رسمی ندارند، در زیرزمین در خانه یا در پارکینگ، دفتر کار خود را دایر می‌کند. این روزها کسب و کارها برای اینکه هزینه کمتری برای اجاره بدهند در واحدهای مسکونی در سطح شهر مستقر می‌شوند. دفتر کار مشاغل بسیاری در موارد زیادی در طبقه زیر زمین یا در پارکینگ است؛ مثل باشگاه‌ها و حتی بنگاه‌های معاملات ملکی. در طبقه زیر زمین یا پارکینگ سیگنال موبایل نداریم یا سیگنال ضعیف است. هزینه کم ریپیترهای غیرمجاز، افراد را تشویق می‌کند که برای خود آنتن شخصی مهیا کنند، غافل از اینکه ریپیترها، سرویس افرادی که در فضای باز شهری و در طبقات بالاتر هستند را دچار مشکل می‌کند.

اگرچه اغلب، شرکت‌ها و سازمان‌ها اقدام به نصب ریپیتر غیرمجاز می‌کنند؛ اما استفاده از ریپیترها در مواردی در خانه‌هایی که خانواده  تمکن مالی دارد هم دیده شده است و استفاده کنندگان از ریپیتر غیرمجاز کاملا مشترک خانگی هستند؛ گاهی افرادی که تمکن مالی دارند علاقه دارند در هر قسمت خانه شان آنتن موبایل کافی باشد و دیگر به این نکته که ممکن است این کار روی دیگران اثر داشته باشد یا حتی روی سلامتی آنان اثر سوء داشته باشد استفاده می‌کنند.

*در چه مناطقی بیشتر از تقویت‌کننده استفاده می‌شود؟

به دلیل افزایش استفاده از اینترنت و نیاز به اینترنت با سرعت بالاتر، استفاده از ریپیتر در شهرهای بزرگ رو به افزایش است. این را کمالی می‌گوید. کمالی همچنین اضافه می‌کند که در تهران هم موارد استفاده از ریپیتر غیرمجاز زیاد است؛ شاید تا 3 هزار ریپیتر غیرمجاز در استان تهران داشته باشیم. فقط مدتی پیش در بازار تهران 30 دستگاه ریپیتر غیرمجاز شناسایی و جمع آوری کردیم. در 8 ماهه سال 99 حدود 500 ریپیتر در شهر تهران جمع آوری شده است.

تمرکز این دستگاه‌ها در مناطقی اداری و تجاری است؛ برای مثال در مناطقی مانند میدان هفتم تیر، میدان آرژانتین، خیابان قائم مقام، میدان ونک و بازار بزرگ شاهد استفاده بیشتر از ریپیترها هستیم.

*دستگاه‌های قیمت غیرمجاز چند؟

یکی از سوالات اولیه که به ذهن خطور می‌کند این است که قیمت ریپیترهای غیرمجاز چند است که استفاده از این ابزار غیرمجاز را ساده کرده است؟

با گشتی در فضای مجازی متوجه می‌شیم که با بودجه‌ای حدود 3 تا 4 میلیون تومان می‌توان یک ریپیتر غیرمجاز خریداری کرد که البته هزینه نصب و راه اندازی هم به آن اضافه می‌شود.

«محمدی»، یک کارشناس نصب ریپیتر مجاز درباره قیمت ریپیترهای مجاز و غیرمجاز، گفت: قیمت ریپیترهای غیرمجاز اگرچه بسته به نوسان نرخ دلار متفاوت است اما کمتر از 50 دلار تا 100 دلار است حدود 5 میلیون تومان می‌شود. قیمت ریپیترهای مجازی که توسط اپراتورها نصب می‌شود، به دلیل برخورداری از استانداردها  و بسته به ویژگی‌ها تا 1500 دلار و حتی تا 10 برابر بیشتر از غیرمجازها است.

*ریپیرترهای چینی بلای جان موبایل ها

محمدی در پاسخ به این سوال که آیا این کالاهای غیرمجاز همه وارداتی هستند؟ گفت: ریپیترها همه چینی و وارداتی هستند. البته دیده شده که به صورت محدود نمونه هایی داخلی هم دارند.

*در چه صورت آنتن دیگران دچار اختلال می‌شود؟

ریپیترها نویزی را به سمت دکل اصلی ارسال می کنند که کیفیت پوشش دکل اصلی را کاهش می دهد. اگر ریپیترها غیرمجاز باشد در اکثر مواقع آنتن محیط اطراف را خراب می کند. مشکل شخص حل می شود اما آنتن همسایه ها مختل می شود. 

کمالی درباره اینکه آیا قطعا ریپیترها سرویس دیگر مشترکان را خراب می کنند یا نه، اطلاعاتی فنی مفیدی ارائه می کند. او می گوید: ریپیترها کل باند فرکانسی را تقویت می کنند نه فقط باند موبایل را. در موضوع ریپیترها باید دو وجه را در نظربگیریم؛ نخست خرید دستگاه و دوم نصب آن. ریپیترهای غیرمجاز دارای قیمت پایین تر معمولا غیر استاندارد هستند و معمولا هم توسط افراد غیرمتخصص و بدون در نظر گرفتن مباحث فنی فرکانسی نصب می شوند و در نتیجه نصب آنها هم به صورت غیراستاندارد انجام می شود.

*آیا این دستگاه‌ها برای سلامتی مضر هستند؟

به گفته کمالی، این دستگاه ها بدون هیچ تنظیم خاصی سیگنال را می گیرند و تقویت می کند و هیچ کنترلی روی خروجی آن چه به سمت دکل و چه به سمت کاربر نیست. همچنین در این دستگاه ها از تجهیزات الکترونیکی بی کیفیت استفاده شده است. این تجهیزات بازاری هستند و فقط برای کسب سود فروخته می شوند و برای فروشنده ضرر و زیانی که به مصرف کننده و دیگران وارد می شود مهم نیست. اما از ریپیترهای مجاز که جزء تجهیزات اصلی اپراتورها هستند، بازدیدهای دوره ای انجام می شود.

*حق الناس شامل فرکانس نامرئی هم می شود

تجربه تیم شناسایی و جمع آوری ریپیترهای غیرمجاز اطلاعات جالبی را از این تخلف نامرئی به دست می دهد.

«تبریزی»، یک مهندس الکترونیک و عضو تیم شناسایی سیگنال های مخرب و مختل کننده است. 

او درباره افرادی که از باند فرکانسی به صورت غیرمجاز استفاده می کنند، از عنوان تضییع کننده حق الناس استفاده می کند. او می گوید: این دستگاه ها از پهنای باند اپراتورها استفاده می کنند که مصداق حق الناس است. اپراتور موبایل فرکانسی را برای استفاده همه از دولت خریداری کرده و برخی آن را به صورت اختصاصی استفاده می کنند، خودشان سرویس می گیرند و سرویس دیگران را خراب می کنند.

*وقتی دولتی ها زورشان برای استفاده از ریپیترهای غیرمجاز زیاد است

با همه آنچه درباره جامعه استفاده کنندگان از تقویت‌کننده‌های غیرمجاز گفته شد، منطقی است که خانواده ها و شرکت‌های معمولی در ارتکاب این قبیل اقدامات غیرمجاز محتاط هستند و حتی در اغلب موارد دلیلی برای هزینه کرد در این زمینه نمی بینند، بنابراین به نظر می رسد جامعه هدف استفاده کنندگان از این دستگاه‌ها، افرادی هستند که قدرت بیشتری برای درگیر شدن با قانون را دارند.

تبریزی، در این باره می گوید: دولتی‌ها کمتر به سمت استفاده از ریپیترها رفته اند و به ترتیب بیشتر بخش خصوصی، تجاری، اداری و به ندرت مسکونی طالب این موضوع شده اند. اما با مواردی از تخلف دولتی ها رو به رو بوده ایم که اساسا اجازه ورود نمی دهند و مواردی که طولانی می شود اغلب مربوط به موارد دولتی است؛ برای مثال یک سفارتی در تهران اقدام به نصب ریپیتر غیرمجاز کرده بود و از طریق وزارت امور خارجه با چندین ماه ایمیل در نهایت توانستیم مشکل را حل کنیم. 

*نصب تقویت‌کننده راه قانونی دارد؟

اما پس از طرح این موضوعات، این سوال مطرح می شود که در نهایت راه قانونی برای اخذ مجوز نصب ریپیتر وجود دارد؟ تبریزی، این طور به این سوال پاسخ می دهد: مجوزی برای نصب شخصی این تقویت‌کننده‌ها وجود ندارد و این کار فقط توسط اپراتور و در صورت نیاز انجام می شود و وقتی اپراتوری بنابر ضرورت ریپیتری نصب کند به دلیل با رعایت مسائل فرکانسی مربوط، اختلالی ایجاد نخواهد شد. مردم مشکل آنتن دهی خود را به اپراتور منعکس می کنند. اپراتور مشکل را بررسی می کند و اولویت با اصلاح ضعف آنتن دهی از طریق دکل های رسمی است. اگر امکان اصلاح با روش معمول نبود و تعداد کاربران در محیط مورد نظر، اپراتور را برای نصب ریپیتر مجاب کند، این دستگاه نصب خواهد شد. اغلب این مشکلات در طبقات منفی است که پوشش طبقات منفی در تعهد سرویس دهی اپراتورها نیست.

در حال حاضر هم برخی اپراتورها در اصلاح ضعف آنتن دهی، در جاهایی که ممکن باشد با بهینه سازی در حال رفع مشکل مشترک هستند و در جایی که مقدور نباشد، ریچیترهای غیرمجاز را جمع آوری و ریپیترهای مجاز نصب می کنند.

*چه کسی مسئول جمع آوری دستگاه‌های غیرمجاز است؟

تبریزی، می گوید: مسئول نهایی جمع آوری دستگاه های ریپیتر غیرمجاز، سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی در زیر مجموعه ارتباطات و فناوری اطلاعات است که با همکاری اپراتورها این کار را انجام می دهد.

سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی برای شناسایی و جمع آوری دستگاه‌های غیرمجاز از اپراتورها کمک می گیرد.

*جریمه استفاده از ریپیتر غیرمجاز چیست؟

این سوال را از تبریزی پرسیدیم.

او گفت: بسیاری از افرادی که اقدام به استفاده از ریپیتر غیرمجاز می کنند اساسا از غیر مجاز بودن آن اطلاع ندارند. به همین دلیل اپراتورها به دنبال رفتار سلبی در برخورد با استفاده کنندگان از دستگاه‌های غیرمجاز نیستند بلکه به دنبال حل مشکل آنان هستند.

اما در مواردی که استفاده کننده بر عمل خود اصرار دارد پرونده ها به بخش حقوقی ارجاع داده می شود. البته در این باره مشکل قانونی وجود دارد. در دهه 50 قانونی درباره رادیوهای آماتوری تدوین شد که هم اکنون هم همان قانون ملاک عمل است. قوانین و رقم جریمه به روز نشده و حتی کمتر از یک میلیون تومان است. طبیعی است که با توجه به تورم از سال 50 تاکنون جریمه ای هم اعمال شود چشمگیر و بازدارنده نیست. آیین نامه اجرایی این قانون می تواند بازنگری شود. فضای فرکانسی تهران بسیار پیچیده است و بخشی از مشکل به دلیل آگاه نبودن مردم است.

منبع: الف

کلیدواژه: سازمان تنظیم مقررات استفاده کنندگان استفاده می کنند دستگاه ها استفاده کنند آنتن موبایل تقویت کننده کسب و کارها طبقات منفی سرویس دهی جمع آوری آنتن دهی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۰۸۶۴۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حکمرانی داده‌ها در عصر اینترنت اشیاء/ پلتفرم‌ها خود را مالک داده‌ها می‌دانند

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ اینترنت اشیاء ابزاری است که ابعاد گستردگی و قدرت آن قابل تصور نیست و از بهترین ابزار‌های بهبود وضعیت قتصادی و مدیریت کشور است. به طوری که اگر برای استفاده از این فناوری درست برنامه ریزی شود می‌توانیم در بسیاری از حوزه‌ها پیشرفت چشم‌گیری داشته باشیم. از این رو با توجه به اهمیت رشد و توسعه فناوری اینترنت اشیاء در کشور، با روزبه بابازاده رئیس کمیسیون اینترنت اشیاء سازمان نصر و سازمان مردم نهاد ترویج اینترنت اشیاء و علوم داده گفت‌وگو کردیم که در ادامه متن کامل آن را می‌خوانید:

آنا: تعریف اینترنت اشیاء چیست؟

هرچیزی که اینترنت به آن شخصیت دهد اینترنت اشیاء محسوب می‌شود

بابازاده: اینترنت اشیاء واژه‌ای جدید نیست و از سال‌های قبل با اسم‌های دیگری مانند ماشین در ماشین، سنسور نتورکینگ و... وجود داشته، اما از یک جایی به بعد با اضافه شدن هوش مصنوعی اینترنت اشیاء پررنگ‌تر شد. به طور کلی هرچیزی که در حوزه هوشمندسازی به اینترنت وصل شود و در شبکه قرار بگیرد در دسته اینترنت اشیاء قرار می‌گیرد. 

از طرفی اسم درست اینترنت اشیاء، اینترنت چیزهاست که در ایران به غلط اینترنت اشیاء ترجمه شده است. چون فقط اشیاء نیست که به اینترنت وصل می‌شود درخت، حیوان و هرچیزی دیگری که قابلیت وصل شدن به اینترنت را دارند می‌توانند شبکه اینترنت اشیاء را شکل بدهند. همین گوشی‌های همراه هم تجهیزات اینترنت اشیاء است. یک تعریف خوب برای اینترنت اشیاء هست که می‌گوید: هرچیزی را که بتوان در محیط شبکه و اینترنت به آن شخصیت دهیم و با آن صحبت کنیم، اینترنت اشیاء محسوب می‌شود. در حال حاضر هیچ کسب و کاری را پیدا نمی‌کنید که اینترنت اشیاء در آن دخیل نباشد  و در هر حوزه و صنعتی از قبیل حمل و نقل، سلامت، خوراک، پوشاک، کشاورزی و لوازم خانگی وجود دارد.

تیغه دو لبه فناوری 

کار اینترنت اشیاء جمع آوری داده، انتقال، تحلیل داده و اعمال خروجی است

آنا: با توجه به خطر افتادن داده‌ها و مباحث امنیتی مربوط به آن در عصر اینترنت اشیاء آیا می‌توان از آن در زندگی روزمره استفاده کرد؟

بابازاده: در زمینه امنیت داده هم در کشورما و هم در کشور‌های دیگر اتفاقاتی افتاده که موجب درز داده‌ها و اطلاعات افراد شده است. بهطور مثال در کشورما در حوزه تاکسی‌های اینترنتی چندبار این موضوع اتفاق افتاده است. اما نمی‌توانیم بگوییم چون این تکنولوژی امکان ایجاد خطر دارد باید کنار گذاشته شود، زیرا فناوری دارای تیغه‌ای دو لبه است و دارای مزایا و معایب خودش است و جزیی از زندگی ماست. 

ساختار اینترنت اشیاء از قسمت‌های مختلفی تشکیل شده از قبیل حسگرها یا پابلیشر که داده را تولید می‌کند، «گت وی» که مانند خیابان‌های شهر است، پلتفرم که وظیفه مدیریت داده‌ها را بر عهده دارد و در انتها سابسکرایبر یا مشترک که داده‌ها را دریافت می‌کنند. داده‌ها همه جا هستند و امنیت‌شان هم می‌تواند به خطر بیفتد ولی نمی‌توانیم بگوییم، چون چاقو احتمال قتل دارد از آن استفاده نکنیم. باید با ابزا‌های فناوری درست کنار بیاییم از آنها بهترین استفاده را ببریم. اینترنت اشیاء یک غول بزرگ فناوری و یک سونامی فناوری است. در زندگی همه انسان‌ها وجود دارد و نمی‌توان جلوی آن را گرفت پس به جای مقابله و جنگیدن با آن بهتر است شیوه رام کردن این غول یا سوار این سونامی شدن را یاد بگیریم.

آنا: هک و امنیت داده تنها مختص اینترنت اشیاء است؟

بابازاده: طبق آمار سال ۲۰۲۰ حدود ۵۰ میلیارد دیوایسدساه اینترنت اشیاء در جهان وجود داشته است. یعنی به ازاء هر نفر حدود ۵ ابزار اینترنت اشیاء وجود دارد. پس اگر ما فقط یک گوشی هوشمند داریم ۴ ابزار دیگر ما را فرد دیگری اضافه بر ۵ ابزار خود دارد و این آمار هرساله افزایش پیدا می‌کند. اصلا دلیل به‌وجود آمدن IP۶ در دنیای شبکه حجم زیاد دیوایس‌های اینترنت اشیاء بود که به شبکه وصل شده یا خواهند شد و IP۴ دیگر قابلیت پوشش این حجم ابزار را نداشت.

از زمان‌های قدیم انواع اقسام رمزنگاری‌ها برای رد و بدل داده وجود داشته و  کسانی بودند که سعی در شکستن رمز داده می‌کنند، هک داده و امنیت داده مختص اینترنت اشیاء نیست ولی، چون حجم داده و تنوع داده‌ها بخاطر تعداد زیاد ابزار‌های اینترنت اشیاء بسیار است بیشتر جلب توجه می‌کند.

نصف داده‌های سلامت دنیا مربوط به گجت‌های پوشیدنی است

با یک مثال می‌توان حجم داده را مقایسه کرد، برآورد می‌شود در چندسال آینده در حوزه سلامت حجم داده‌های تولید شده از دستگاه‌های متصل به شبکه حدود ۱۸۰ زتا بایت باشد که ۸۰ زتا بایت از آن مربوط به گجت‌های پوشیدنی است. یعنی تقریبا نصف داده‌های سلامت دنیا از ابزار‌های اینترنت اشیاء حوزه سلامت است که با توجه به حجم داده‌هایی که یک دستگاه تصویر برداری مانند (MRI) یا سی تی اسکن نسبت به یک گجت‌های پوشیدنی که داده‌هایی در حد کیلو بایت تولید می‌کنند، حجم زیادی را شامل می‌شود و از آن می‌شود به تعداد زیاد گجت‌های سلامت هوشمند است.

در صیانت از داده با آنچه استاندارد دنیاست فاصله داریم

آنا: صیانت از داده در ایران چطور انجام می‌گیرد و آیا قوانین مشخصی در این زمینه وجود دارد؟

بابازاده: در بحث صیانت از داده در ایران اسنادی وجود دارد، اما با آنچه که استاندارد است فاصله داریم، ما در کشور داده‌های بسیاری داریم که هر نهادی آن را متعلق به خود می‌داند مثلا در حوزه پزشکی، پزشک و نظام سلامت خودش را مالک داده می‌داند.

دانلود فیلم اصلی کد ویدیو

آنا: مالکیت داده در ایران به چه صورت است؟

داده‌های هرکس متعلق به خودش است 

بابازاده: بحث مالکیت داده بحثی چالش برانگیز است که حدود هشت سال است که با ارگان‌های مختلف صحبت می‌کنیم که آن‌ها را متقاعد کنیم داده متعلق به فردی است که از او گرفته شده. موضوعی که در اروپا خیلی قبل‌تر تصمیم گرفته شده و تبدیل به قانون شده تا هر زمان شخصی بخواهد بتواند داده‌های خود را از یک پلتفرم خارج کرده یا به پلتفرم دیگر منتقل یا کلا پاک کند. متاسفانه ما هیچ وقت در کشور نمی‌توانیم از یک پلتفرم بخواهیم که داده ما را پاک کند. چون پلتفرم‌ها خودشان را مالک داده می‌دانند و این موضوع می‌تواند صدمه زیادی ایجاد کند.

متاسفانه ما هیچ وقت در کشور نمی‌توانیم از یک پلتفرم بخواهیم که داده ما را پاک کند. چون پلتفرم‌ها خودشان را مالک داده می‌دانند و این موضوع می‌تواند صدمه زیادی ایجاد کند

اگر در آخرین هکی که در تاکسی اینترنتی اتفاق افتاد دقت کنید به ازای هر نفر به‌طور میانگین بیش از ۵ دیواس ثبت شده بود. یعنی از اول که فرد وارد پلتفرم شده داده‌هایش ذخیره شده که شامل دستگاه‌ها و موبایل‌هایی که عوض کرده هم می‌شود که اصلا چنین موردی لازم نیست. اصلا چه لزومی دارد که داده ۶ سال پیش در یک جا نگه داشته شود؟ هیچ قانون و امکانی برای تعیین مدت زمان نگهداری داده در پلتفرم‌ها وجود ندارد.

به‌طور مثال برای یک بازه مشخص داده نگهداری شود و بعد از آن مدت حذف شود یا به جای دیگر منتقل کنیم. ممکن است با کوچکترین رخنه در پلتفرم تمام داده‌های افراد به سرقت برود. در صورتی که شاید داده یک سال اخیر برای تصمیم گیری‌ها مهم باشد. این قوانینی است که وجود دارد و اتحادیه اروپا جلوتر ماست؛ و قانون گذاران ما نیاز هست به این موارد توجه کنند و قوانین را تدوین کنند. در مورد قوانین صیانت از داده هم بهتر است شفاف تعیین شود صیانت از داده یعنی چه؟ صیانت از داده برای کی؟ برای فرد؟ برای پلتفرم؟ برای لایه حکومتی؟ هر کدام از این‌ها تعاریف جدا دارند و صیانت از داده هم در آن‌ها فرق می‌کند.با رخنه در پلتفرم‌ها حجم زیادی از داده را می‌توان به دست آورد که شامل اطلاعات مهمی است. داده هرچقدر مفید به همان میزان هم خطرناک است.

آنا: در این حوزه با چه چالش‌هایی مواجه هستید؟

بابازاده: اسناد مرتبط با هوشمند سازی با دیدگاه لایه حکومتی است، چرخش مالی صنعت اینترنت اشیاء برروی داده است نه دیواس اگر تصویب اسناد بالادستی نظر تشکل‌ها را در این رابطه نخواهند نمی‌توانیم کار مثمر ثمری در این صنعت و در کشور انجام داد. بقای این صنعت در کشور به شرکت‌های خصوصی آن است و بقای شرکت‌ها به گردش درآمدی آنها باید بدانیم که با سخت کردن حیات شرکت‌های این حوزه، امکان دارد دیگر شرکتی در این حوزه نماند که به آن حاکمیت شود. بهتر است بدانیم که هزینه تحقیق و توسعه در این حوزه بسیار بالا است به همین دلیل اکثر تجهیزات این حوزه وارداتی است در نتیجه اکثر داده‌های ما دست کشور‌های دیگر است و این موضوع جای تفکر دارد که چطور این حوزه را در کشور تقویت کنیم.

قانون گذاری مناسب در زمینه اینترنت اشیاء لازمه پیشرفت در صنعت

اینترنت اشیاء صنعت خودروسازی و مبلمان یا مانند اکثر صنایع دیگر نیست، در اینترنت اشیاء با یک فلش همه اطلاعات قابل نقل و انتقال و جا به جایی است اگر حمایت و قانون گذاری درست انجام نشود افراد و شرکت‌ها بسیار راحت‌تر از صنایع دیگر مهاجرت می‌کنند، چراکه نیاز ندارد یک خط تولید یا کارخانه‌ای را جمع کنند و برنود. در حاکمیت نیاز است یادبگیریم چطور سرمایه را نگه داریم و آن‌ها حفظ کنیم. کاری نکنند که کسب و کار‌ها برای بقا مهاجرت کنند.اگر در قانون گ‌ذاری سخت بگیریم صنعت شکل نمی‌گیرد و اگر رها کنیم انواع هک‌ها صورت می‌گیرد پس لازم است حاکمیت حد واسط آن را در نظر بگیرد.

دانلود فیلم اصلی کد ویدیو

آنا: چه چالش‌هایی به کمک اینترنت اشیاء قابل حل است؟

بابازاده: ما در کشور چالش‌های مختلفی در آب، غذا، صنعت، سلامت، حمل و نقل و ... داریم که این صنعت می‌تواند اکثر آنها را حل کند. اینترنت اشیاء در کشاورزی می‌تواند تا ۹۰ درصد مشکل آب را حل کند و تولید را چند برابر افزایش دهد. می‌توانیم چهار فصل سال محصول برداشت کنیم. در نظام سلامت از طریق پیشگیری‌ها و دیواس‌های موجود هزینه سلامت را به شدت کاهش دهد.

آنا: آیا ما در کشور با مشکل تکنولوژی مواجه هستیم؟

ایران در تکنولوژی با امریکا و چین برابری می‌کند/ سیاست‌گذاری صحیح حلقه مفقوده در به کارگیری فناوری

بابازاده: خیر، ما در کشور مشکل دانش نداریم و با اروپا و امریکا و چین برابری می‌کنیم، اما در حوزه تجهیزات شدیدا ضعف داریم و نیاز‌مند واردات از خارج هستیم و از طرف دیگر در سیاست گذاری مشکلات زیادی داریم اگر سیاست گذاری درست باشد با توانایی‌های داخلی و دانش بومی موجود اتفاقات بزرگی در کشور خواهد افتاد.

اگر سیاست گذاری درست باشد با توانایی‌های داخلی و دانش بومی  اتفاقات بزرگی در کشور خواهد افتاد

متاسفانه شکاف بزرگی بین جامعه صنعتی و لایه‌های حکومتی وجود دارد و هرچقدر این فاصله بیشتر شود دیگر دغدغه یکدیگر را متوجه نمی‌شوند. مانند اتفاقی که بین صنعت و دانشگاه افتاد، الان صنعت و دانشگاه زبان یکدیگر را نمی‌فهمند و نمی‌توانند متوجه خواسته‌های یکدیگر شوند.

صنعت الکترونیک یکی از پرهزینه‌ترین واحد‌های تحقیق و توسعه را دارد و خیلی شرکت‌ها نمی‌توانند هزینه این تحقیق و توسعه را پرداخت کنند؛ بنابراین دولت‌ها باید در تحقیق و توسعه شرکت‌ها سهیم شوند و هزینه کنند تا شرکت‌ها بتوانند کار تحقیق و توسعه انجام دهند. کشور‌های پیشرفته و درحال توسعه چشم داشتی بابت این کمک هزینه‌ها ندارند، چون می‌دانند اگر شرکت بچرخد مالیات بیشتر می‌دهد و اگر بتواند صادرات کند جایگاه کشور بالا می‌رود و درآمدآن افزایش می یابد، پس یک بازی برد-برد است متاسفانه کشورما هنوز به معنای واقعی به این مرحله نرسیده است.

دانلود فیلم اصلی کد ویدیو

 

صنعت و لایه حکومتی نیازمند تعامل بیشتر هستند

تنها راه نجات کشور حمایت از واحد‌های تحقیق و توسعه شرکت‌های خصوصی است نه دولتی؛ زیرا در شرکت‌های دولتی تحقیق و توسعه چندانی صورت نمی‌گیرد و فقط هزینه‌های غیر منطقی صورت می‌گیرد. حلقه مفقوده‌ای بین صنعت و لایه حکومتی وجود دارد؛ زیرا هزینه لایه حکومتی را صنایع می‌دهد و صنعت نباشد مالیاتی نیست وقتی صنایع مهاجرت کنند کسی نیست مالیات بدهد و چرخه اقتصادی کشور نخواهد چرخید.

آنا: آینده اینترنت اشیاء را چطور پیش بینی می‌کنید؟

بابازاده: به‌طور کلی اینترنت اشیاء هر روز اتفاق‌های جدید را برای ما رو می‌کند و نمی‌توان آینده‌ای بدون اینترنت اشیاء را تصور کرد. اینترنت اشیاء زندگی را راحت‌تر کرده و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد، مدیریت را راحت‌تر و کارامدتر و برنامه ریزی و پیش بینی را دقیق‌تر می‌کند و در کل بقا را به نحوی تضمین می‌کند.

آنا:خطرات ناشی از اینترنت اشیاء را چطور می‌بینید؟

تجارت داده‌ها

بابازاده: درحال حاضر داده از نفت مهمتر است و درآمد بیشتری برای کشور‌ها و شرکت‌ها دارد. به‌طور مثال می‌توان علاقه مجموعه‌ها به دانستن سبک زندگی مردم برای کسب در آمد بیشتر از طریق تبلیغات اشاره کرد. به‌طور مثال گوگل بعنوان یکی از پردرآمدترین شرکت‌ها به اکثر مردم خدمات رایگان می‌دهد و تقریبا به اکثر ما چیزی نمی‌فروشد پس این همه درآمد از کجا می‌آید؟ حریم خصوصی افراد بسیار با ارزش است و باید توجه کنیم داده‌های ما کجا می‌روند و دست چه کسانی می‌افتد. 

داده از نفت مهمتر است و درآمد بیشتری برای کشور‌ها و شرکت‌ها دارد

یک جاروبرقی هوشمند به چهار سرور داده ارسال می‌کند

طی تحقیقاتی که در یکی از پژوهشکده‌های کشور انگلیس بر روی دیواس‌های هوشمندی که در داخل خانه‌ها انجام شده بود متوجه شدند یک جاروبرقی هوشمند به ۴ سرور مختلف داده ارسال می‌کرد.

درمورد کسب درآمد در این حوزه باید به این نکته اشاره کرد که درآمد این حوزه از فروش ابزار‌ها نیست، تقریبا در بهترین و بدترین حالت یک ابزار بیشتر از یکبار فروخته نمی‌شود به دلیل اینکه اگر ابزار خوب باشد دیگر نیازی به تهیه مجدد آن نیست و اگر بد باشد دیگر کسی مجدد تهیه نمی‌کند و درآمد اصلی این حوزه کسب و کار بر اساس داده است، کسب و کار‌های پلتفرمی اگر برنامه ریزی درستی پشتش باشد به شدت درآمد بالایی خواهد داشت. درنتیجه در قانون‌گذاری‌ها باید خیلی دقت شود که کسب و کار‌های این حوزه قدرت بقا داشته باشند.

                       

آنا: کمیسیون اینترنت اشیاء چه فعالیت‌هایی انجام می‌دهد و هدف از تشکیل آن چیست؟

تشکل‌ها حلقه سوم جامعه بین مردم و حکومت هستند

بابازاده: هدف ما در سازمان مردم نهاد ترویج اینترنت اشیاء و علوم داده است و از طرف دیگر کمیسیون اینترنت اشیاء سازمان نظام صنفی رایانه‌ای حمایت از کسب و کارها، فرهنگ سازی، ترویج و آموزش حوزه هوشمند سازی در کشور است.

امیدواریم که بتوانیم کشور و جامعه را از این وضعیت نجات دهیم و حداقل با همکاری با ارگان‌های مختلف سیاست درستی برنامه ریزی کنیم تا کسب و کار‌ها درکشور بقا داشته باشد، زیرا بقای کشور به کسب و کار‌ها است بایدجامعه و صنایع راضی باشند. تشکل‌ها به عنوان حلقه سوم جامعه بین مردم و حکومت هستند و اگر ضعیف شوند فاصله بین مردم و حکومت بیشتر می‌شود.

انتهای پیام/

مهدیه چوپانی